Πολλές φορές χαρακτηρίζουμε με ευκολία ένα έργο ως αριστούργημα, με αποτέλεσμα η λέξη, να έχει χάσει το νόημά της. Να όμως που στην περίπτωση του έργου του Μίλλερ, η λέξη αποκτά και πάλι νόημα. Γιατί το Ήταν όλοι τους παιδιά μου είναι πράγματι ένα από τα αριστουργήματα της θεατρικής γραφής του 20ού αιώνα. Μια σύγχρονη τραγωδία που έχει επίκεντρό της μια οικογένεια στη μεταπολεμική Αμερική. Μια οικογένεια που προάσπισε τον μικρόκοσμό της εις βάρος του κοινού καλού και ένας κοινωνικός περίγυρος που αποδέχεται πως αυτός είναι ο κανόνας της ζωής. Μυστικά και ψέματα μιας οικογένειας, ένα παρελθόν που απειλεί το παρόν της και βέβαια, όταν ανασυρθεί η αλήθεια στο φως, είναι πολύ αργά για όλους. Ο Μίλλερ μας φέρνει αντιμέτωπους όλους μας με μια σειρά ερωτημάτων. Ποια η ατομική μας ευθύνη; Ποια η κοινωνική; Πού αρχίζει και πού τελειώνει το ιδιωτικό και δημόσιο συμφέρον; Δικαιούμαστε εν ονόματι της προστασίας των δικών μας ανθρώπων να παραγνωρίζουμε το συμφέρον του συνόλου; Πού βάζει ο καθένας μας τις διαχωριστικές του γραμμές; Ο Μίλλερ μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, που μας είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη, μας κάνει να αναρωτηθούμε για ζητήματα που σήμερα μας απασχολούν και πάλι όσο ποτέ. Και το κάνει με ένα θαυμαστό τρόπο, χωρίς ίχνος διδακτισμού, μέσα από ένα συναρπαστικό και βαθιά συγκινητικό έργο.